بنام آنکه جان را فکرت آموخت

سلام عموی خوبمون

عمو اگر گذرتون به وب من افتاد لطفا این نامه برادرزاده حقیرتان را بخوانید:
عمو درسته که شما بخاطر ماها از حق خودتون در فضای مجازی گذشتید..
اما عمو این فضا یک نوع ابزار ارتباط جمعی است و همانطور که دنیا و آدمهاش روز بروز کوچکتر میشوند برعکس این دنیا روز بروز بزرگتر و گسترده تر میشود..
تاجاییکه که حتی این فضا هم جزوی از زندگی روزمره بیشتر ما آدمها شده است و پیشرفت ِتکنولوژی و علم این را می طلبد که آدمی برای رفع نیازهای اقتصادی ، علمی ،فرهنگی و آموزشی خود و همینطور تبادل نظر برای تحقیق در درستی ِ افکار و مطالعاتش همچنان با این فضا در ارتباط باشد و باندازه توان خود برای یافتن پاسخ سوالات ِ علمی خود و همینطور تحکیم روابط صحیح و عاقلانه از این فضا استفاده نماید.
عمو با پیشرفت علم و تکنولوژی انسان های امروزی کم کم دیگر جعبه جادویی تلوزیون را هم دارند فراموش می کنند.. و من مطمئنم در آینده ای نه چندان دور تلوزیون دیگر جایی در بین افکار و زندگی روزانه مردم نخواهد داشت.. گذر زمان وتاریخ نیز بر درستی این اتفاق صحه میگذارد چنان که شاهدیم در گذشته ابزار های بسیاری برای ارتباط افراد با یکدیگر وجود داشتند که امروز آن ابزارها دیگر بدست فراموشی سپرده شده اند چراکه  نیاز انسان امروز را دیگر نتوانستند برآورده کنند..دنیای مجازی طیف گسترده ای از افرادی را که متعلق به فرهنگ ها واقلیم های متفاوتی هستند بخود اختصاص داده و در این فضا ارتباط ها و مطالعات به طبع بسیار فراگیرتر و گسترده تر است..
عمو یکبار دوستی ارزشمند بهم گفت" هر وبلاگ و یا هرسایتی که در فضای نت ایجاد میشود خود بنوعی یک تلوزیون شخصی برای نمایش افکار و عقاید مالک یا مالکین آن وبلاگ یا وب سایت است.."
پس چرا؟ چرا حالا که این فضا و حضور در آن حق مسلم و قطعی شما ست دوری می کنید؟؟
عمو حتی بودن شما در فضای مجازی هم یک نوع برنامه سازی است..
اینکه حتی یک نوشته..دست خط و یا عکسی از خودتان در این فضا قرار می دهید همگی با معنا و هدف دار هستند و این روش خود نیز یک نوع برنامه سازی متفاوت و در نوع خود منحصربفرد است.
عمو شما همیشه الگوی خوبی برای ما بچه ها بودین و هستید و من به سهم خودم همینجا اعلام می کنم که بیشتر داشته های امروزم و موفقیت هایم در زندگیم را مرهون نکات خوب و ظریف و آموزنده ای هستم که طی برنامه های تلوزیونی و همینطور فعالیت های مجازی تان  برایمان به ارمغان آوردید..
و امروز نه از روی احساسات که از روی عقل و منطق از شما عموی بزرگوارم میخواهم حق بودن در این فضا را از خود نگیرید..و دوباره به این فضا بازگشته و با کلام پربار و دلنشین تان همچنان راهنمای ما برادرزاده هایتان باشید.